از خدا گم شدهایم او به جستجوست
چون ما نیازمند و گرفتار آرزوست
گاهى به برگ لاله نویسد پیام خویش
گاهى درون سینه مرغان به هاى و هوست
در نرگس آرمید که ببیند جمال ما
چندان کرشمه دان که نگاهش به گفتگوست
آهى سحرگهى که زند در فراق ما
بیرون و اندرون، زبر و زیر و چارسوست
هنگامه بست از پى دیدار خاکئى
نظاره را بهانه تماشاى رنگ و بوست
پنهان به ذره ذره و ناآشنا هنوز
پیدا چو ماهتاب و به آغوش کاخ و کوست
در خاکدان ما گهر زندگى گم است
این گوهرى که گم شده مائیم یا که اوست؟
( زبور عجم اقبال )
...